المژدگانی

 آفتاب نوشت:

برایت بنگگگگگگااااااارم تابماننننادبراین لووووح محححفففوظ
یاایهاالرفیق حالُناواحولونا
بسی اندیشیدمی که تورابه رسم عیدانه به مناسبات نوروزهشتادوهشت خورشیدی گاونشان چه هدیتی دهمی که درخورشان آن شیخ باشدی
بسی بگشتم وتجسس بنمودمی ولکن آنچه بیافتم ودیدمی یادوست نبردمی یا آنرادرخورمقام آن شیرمردعرصه‌ی خوبی نیافتمی
تاروزی شایدهم شبکی ره به دیارگوگل بردمی وبه یادتو نیت بکردمی وبالسان پارسیان نام نامی (شراب)رابه دریچه‌س تقاضامندی بنوشتمی
که نمیدانم درورقه‌ی نخست بودیاثانی یابلکم که به احتمال ثالث که مینیاتوری یافتمی که مجلس انسی راچنان نشان دادی که دودازکله ام برخاست برخاستنی حال تورا به رفاقت شونصدساله قسم میدهمی که بدان ره بروی وآن مجلس بیابی ونه به شیوه‌ی نقاشان بل به نهیج آدمیان!!! وضوگرفته به تماشای دقایق آن صحنه بنشینی وسرسوزنی ازتوجه رابه امورات ازخردوکلان فرونننهی مصداق بارز(چون پیرشدی حافظ ازمیکده بیرون رو)است نگوکه قبلا دیده ای چه آنچه خواهی دیداگردودازکله‌ی بیذوقی چون من برآورده بدان که شعله‌ی آتتش تعجب وتحیرازآن کله‌ی چون کوه آن وجودعزیزوشریف برآسمان برخواهدآوردبرآوردنی.چنانکه سلیقت این مریدپسندیدی آنرا به رسم هدیه ازمن بقولان قبولاندی وگرنه دورریزکه بعیدمیدانمی!